Eavan Boland
LOST
Things I thought could be misplaced –
a notebook, a favorite pen –
but not
that quick conversation beside the hedge
on a summer day
in July
years ago. Whose smile is that?
Who am I answering the door to
on an airy morning,
the plants everywhere
blooming?
How do I connect the bent head
with that hand
cutting roses?
I find my pen behind the curtain
with my notebook.
I should have taken more care.
UTRACONE
Myślałam, że można gdzieś zagubić
notes, ulubione pióro –
ale nie
tę krótką rozmowę przy żywopłocie
pewnego lipcowego dnia
wiele lat temu. Kto to jest,
ten uśmiechnięty?
Komu otwieram drzwi
jakiegoś jasnego poranka,
a wokół rośliny
w rozkwicie?
Jak połączyć pochyloną głowę
z tamtą ręką
przycinającą róże?
Znajduję moje pióro za zasłoną
razem z notesem.
Powinnam była być bardziej uważna.
Tłumaczenie i zdjęcia G. Drabik
Eavan Boland (Sept. 24, 1944, Dublin – April 27, 2020, Dublin) – wybitna poetka irlandzka, która potrafiła połączyć głębokie zaangażowanie społeczne z praktyką poetycką. Jak to określiła w jednym z wywiadów: „Zaczęłam pisać w Irlandii, gdzie słowo ‘kobieta’ było jakby na magnetycznym polu negatywnym do słowa ‘poeta’. Irlandia to był kraj o zawikłanej i fascynującej historii, a słowo ‘kobieta’ przywoływało różnego rodzaju asocjacje wspólnotowe, które wydawały się nie do pogodzenia z życiem anarchistycznego indywidualizmu kojarzącym się ze słowem poeta. Chciałam wpisać życie, które żyłam w wiersz, który pisałam. A moje życie to było życie kobiety. I nie mogłam się pogodzić z założeniem, że nie jest ono godne być nazwanym i przedstawionym w poezji mojego narodu”. Precyzyjne, lirycznie wstrzemięźliwe wiersze Boland podważały tradycyjne modele „kobiecości” oferując nowe spojrzenie na irlandzką historię i mity. Pisała o realiach życia raczej niż o bohaterskich czynach, o przemocy domowej, chorobach i dzieciobójstwie, a także o spełnieniu w macierzyństwie i domowych obowiązkach, doceniając bogactwo zwykłej codzienności. Była wykładowcą literatury w Trinity College w Dublinie i w Bowdoin College w Maine, a od 1996 r. dyrektorem twórczego pisania w Stanford University, dzieląc czas między Kalifornią i Irlandią.
댓글